در پشت موزه توس سنگ قبر كوچكي وجود دارد كه متعلق به شاعري بزرگ از پهنه خراسان است.اخوان ثالث را فردوسي معاصر مي خوانند.سنگ قبري كه بر مزار اين شاعر شهير گذاشته اند در واقع حكايت زندگي اوست. اخوان هم به مانند بسياري از بزرگان اين كهن بوم به خاطر برخي از انديشه هايش كه مورد پسند برخي نيامده مظلوم واقع شده است.

مهدي اخوان ثالث (۱۰ اسفند ۱۳۰۷ مشهد - ۴ شهريور ۱۳۶۹ تهران)، شاعر پرآوازه و موسيقي‌پژوه ايراني بود. نام و تخلص وي در اشعارش م. اميد بود. اشعار او زمينهٔ اجتماعي دارند و گاه حوادث زندگي مردم را به تصوير كشيده‌است؛ همچنين داراي لحن حماسي آميخته با صلابت و سنگيني شعر خراساني و نيز در بردارندهٔ تركيبات نو و تازه است.
اخوان ثالث در شعر كلاسيك فارسي توانا بود و در ادامه به شعر نو گراييد. از وي اشعاري در هر دو سبك به جاي مانده است. همچنين او آشنا به نوازندگي تار و مقام‌هاي موسيقيايي بود.
هنر اخوان در آميزش شعر كهن و سبك نيمايي و سوگ او بر گذشته، مجموعه‌اي به وجود آورد كه خاص او بود و اثري عميق در هم‌نسلان او و نسل‌هاي بعد گذاشت.

همه ساله ساعت پنج بعد از ظهر روزِ چهارم شهريور خانواده و دوستداران اميد براي برگزاري سالگشت درگذشت او بر مزارش گرد مي‌آيند. اخوان يكي از بزرگترين و تأثيرگذارترين شاعران نوپرداز معاصر است. اميد با آن كه در اعتلاي سبك و قالب نيمايي كوشيده است، خود در شاعري سبك و شيوه‌اي خاص دارد. اخوان را در شعر معاصر فارسي، داراي مكتب خاص دانسته‌اند، زيرا كه او شاعري بزرگ بود و هركدام ازشاعران بزرگ ما در طول تاريخ اقماري داشته‌اند.

منبع: سايت راهنماسفر